Nisan Yağınca

Geceye boğma güneşi
Zor indi ışık güne
Dağları dik bu şehrin
Bulutu çok,
Ancak araladı kendini.



Çalma baharı Nisan'dan
Bırak kuzular türkü söylesin avaz avaz
Kınalansın gelin avuçları
Düğün düşsün yamaçlardan.



Sen düştün güne,
Ben aşkı kuşandım
Karanlıkları iteledim alabildiğine
Güneşi çekiştirdim
Avuçlarım yandı bedelinde.



Şimdi cay diyorsun benden, cay
Yine beyaza boya sakallarını.
Maviyle süslemiştim ben saçlarımı
Ağlatma şu titrek bulutları
Akıtma umut yıldızlarını.



Dağları dik bu şehrin
Bulutu çok,
Ancak araladı kendini güneş,
Geceye boğma ışığı.



Bana göre değil
Kör zindanda yürek atışları
Parçalayacaksan eğer tırnaklarınla yarınları
Del gözlerimi de
Aksın nehir gibi avuçlarına.



Kalayım elinin kiri kadar parmaklarında
Akar giderim,Nisan şehrine yağınca...

                                                
                                                                            Tarık TAN